Një studim i fundit i publikuar në Psikologjia e komunikimit ka zbuluar se disa individë, të referuar si “Super Sinkronizues”, kanë një aftësi unike për të sinkronizuar përgjigjet e tyre fiziologjike me të tjerët në detyra të ndryshme sociale dhe jo sociale. Këta individë perceptohen si më tërheqës. Kjo sugjeron që aftësia për të sinkronizuar mund të luajë një rol të rëndësishëm në tërheqjen romantike njerëzore.
Sinkronia fiziologjike i referohet fenomenit ku përgjigjet fiziologjike të dy individëve rreshtohen ose pasqyrojnë njëri-tjetrin gjatë ndërveprimeve shoqërore. Kjo mund të përfshijë sinkroninë në rrahjet e zemrës, frymëmarrjen, nivelet e hormoneve dhe funksione të tjera autonome. Kur dy njerëz janë në sinkron, trupat e tyre pasqyrojnë këtë harmoni përmes ritmeve të përputhura në këto procese të ndryshme biologjike.
Hulumtimet e mëparshme kanë vërtetuar rëndësinë e sinkronisë fiziologjike në kontekste të ndryshme sociale. Studimet kanë treguar se sinkronizimi midis partnerëve romantikë mund të rrisë ndjenjat e afërsisë dhe kënaqësisë në marrëdhënie. Për shembull, partnerët, rrahjet e zemrës ose modelet e frymëmarrjes të të cilëve përputhen gjatë ndërveprimeve, priren të raportojnë nivele më të larta të intimitetit dhe bashkëpunimit. Sinkronia fiziologjike është vërejtur edhe në ndërveprimet prind-fëmijë.
Pavarësisht gjetjeve të mëparshme mbi sinkroninë fiziologjike, disa pyetje kritike mbeten pa përgjigje, duke nxitur nevojën për kërkime të reja. Një hendek i madh është të kuptuarit nëse sinkronia drejton në mënyrë aktive tërheqjen ose nëse është thjesht një nënprodukt i tërheqjes ekzistuese. Me fjalë të tjera, a bëhen njerëzit më të sinkronizuar sepse tashmë janë të tërhequr nga njëri-tjetri, apo rritja e sinkronisë në vetvete rrit tërheqjen?
“Në laboratorin tim, ne studiojmë mekanizmat biologjikë që ngjitin dy individë së bashku në lidhje të ngushta. Në këtë studim, ne synuam të zbulonim një mekanizëm biologjik që ndikon në përzgjedhjen e bashkëshortit tek njerëzit dhe se si aftësia për të sinkronizuar mund të nënkuptojë fitnesin, “tha autori i studimit Shir Atzil, drejtor i Laboratorit të Neuroshkencës Bonding dhe një asistent profesor në Universitetin Hebraik.
Studiuesit fillimisht kryen një eksperiment në internet për të eksploruar marrëdhënien midis sinkronisë fiziologjike dhe atraktivitetit. Ata rekrutuan 144 pjesëmarrës, të cilëve iu shfaq një video 92 sekondëshe ku shfaqeshin një burrë dhe një grua duke ndërvepruar. Këto ndërveprime janë krijuar për të shfaqur nivele të larta ose të ulëta sinkronie. Gjendja e sinkronisë së lartë përfshin aktorët që të përshtaten dhe të përgjigjen me njëri-tjetrin, ndërsa gjendja e sinkronisë së ulët i bënte ata të vepronin më të pavarur dhe më pak të ndikuar nga partneri i tyre.
Pjesëmarrësit u caktuan rastësisht për të parë një nga këto dy lloje ndërveprimesh. Pas shikimit të videos, pjesëmarrësit vlerësuan tërheqjen e burrit dhe gruas veç e veç dhe tërheqjen e tyre të perceptuar reciproke.
Rezultatet treguan se pjesëmarrësit i vlerësuan si aktorët ashtu edhe tërheqjen e tyre reciproke të perceptuar më të lartë në gjendjen e sinkronisë së lartë krahasuar me gjendjen e sinkronisë së ulët. Kjo tregoi se sinkronia midis individëve gjatë ndërveprimeve mund të rrisë atraktivitetin e tyre të perceptuar, duke sugjeruar se sinkronia mund të luajë një rol aktiv në nxitjen e tërheqjes në vend që të jetë thjesht pasojë e saj.
Më pas, studiuesit kryen një eksperiment takimi me shpejtësi për të hetuar rolin e sinkronisë fiziologjike në mjediset romantike të jetës reale. Dyzet e tetë pjesëmarrës (24 burra dhe 24 gra) morën pjesë në një seri takimesh me shpejtësi. Secili pjesëmarrës u takua me katër partnerë të ndryshëm për takime pesë-minutëshe të zhvilluara në një dhomë të krijuar që t’i ngjante një ambienti të rehatshëm, të ngjashëm me shtëpinë. Gjatë këtyre datave, pjesëmarrësit mbanin rripa dore Empatica E4 që matën aktivitetin e tyre elektrodermal, duke siguruar një regjistrim të vazhdueshëm të niveleve të tyre fiziologjike të zgjimit.
Para çdo takimi, pjesëmarrësit vlerësuan interesin e tyre fillestar për partnerin e tyre. Pas çdo takimi, ata vlerësuan nivelin e tyre të tërheqjes ndaj partnerit të tyre. Këto vlerësime u vlerësuan në të gjitha datat për të llogaritur pikët individuale të atraktivitetit romantik të secilit pjesëmarrës. Për më tepër, të dhënat e brezit të dorës u përdorën për të llogaritur Rezultatet Individuale të Sinkronisë Elektrodermale të secilit pjesëmarrës duke llogaritur korrelacionin midis niveleve të aktivitetit elektrodermal të çdo çifti gjatë datave të tyre.
Përveç datave të shpejtësisë, pjesëmarrësit përfunduan një detyrë të përgjimit të gishtave të krijuar për të matur sinkroninë josociale. Në këtë detyrë, pjesëmarrësit preknin gishtat e tyre në kohë me një metronom, duke i lejuar studiuesit të vlerësonin aftësinë e tyre për t’u sinkronizuar me një ritëm të jashtëm, jo njerëzor.
Studiuesit zbuluan se disa individë shfaqnin vazhdimisht nivele më të larta sinkronie, pavarësisht nga partneri ose detyra e tyre. Këta “Super Sinkronizues” u vlerësuan si më tërheqës nga partnerët e tyre të takimeve me shpejtësi.
Për më tepër, kishte një korrelacion të rëndësishëm midis aftësisë së një individi për t’u sinkronizuar në kontekstin social të takimeve me shpejtësi dhe performancës së tyre në detyrën josociale të përgjimit të gishtave. Kjo sugjeroi që aftësia për të sinkronizuar mund të jetë një tipar i përgjithshëm që ndikon në atraktivitetin në lloje të ndryshme ndërveprimesh.
“Zbuluam se aftësia për të sinkronizuar është e qëndrueshme në të gjitha detyrat dhe ndërmjet partnerëve. Disa njerëz janë Super Sinkronizues dhe Super Sinkronizuesit vlerësohen vazhdimisht si më tërheqës. Të qenit i ndjeshëm ndaj partnerit dhe përshtatja me të mund të ndihmojë në promovimin e lidhjes romantike. Kjo është për shkak se gjendjet e sinkronizuara fiziologjike mund të përmirësojnë rregullimin në sisteme të ndryshme trupore, duke i bërë ndërveprimet më përmbushëse dhe duke sugjeruar avantazhe njohëse dhe evolucionare.
Ky studim ofron dëshmi bindëse se sinkronia fiziologjike luan një rol të rëndësishëm në tërheqjen romantike. Por si me të gjitha hulumtimet, ka disa paralajmërime për t’u marrë parasysh. Ndërsa studiuesit manipuluan sinkroninë në eksperimentin online, eksperimenti i takimit me shpejtësi u mbështet në ndërveprimet natyrore, duke e bërë të vështirë vendosjen e një marrëdhënieje shkakësore midis sinkronisë dhe tërheqjes përfundimisht. Hulumtimet e ardhshme mund të përpiqen të manipulojnë sinkroninë gjatë datave aktuale për të parë efektet e saj në interesin romantik dhe rezultatet e marrëdhënieve afatgjata.
Duke parë përpara, Atzil dhe kolegët e saj planifikojnë gjithashtu të kryejnë kërkime shtesë për të “karakterizuar Super Sinkronizuesit dhe profilin e tyre nervor, të sjelljes dhe fiziologjik”.
Studimi, “Sinkronia sociale dhe josociale janë të ndërlidhura dhe tërheqëse romantike”, u autorizua nga Matan Cohen, Maayan Abargil dhe Shir Atzil.
M. Cohen, M. Abargil, M. Ahissar & S. Atzil