Fitnes: Si të jesh vrapuesi më i shpejtë në një ultra maratonë

Gjatë kthimit, ai viziton arat që zotëron familja e tij për t’u kujdesur për të mbjellat. Mbrëmja kalon në dyqan edhe një herë deri në orët e mbylljes. Deri në kohën që ai është në shtëpi, ka mjaftueshëm kohë për të ngrënë një darkë vonë përpara se të godasë thesin.

Është një rutinë e ngjeshur që lejon pak kohë për kohën e lirë. Por janë ato orët e para agimit ku ai lulëzon, ku ai po ecën milje pas milje, duke lulëzuar në shoqërinë e tij ndërsa kërkon të arrijë nivele të reja në botën e vrapimit ultra.

Një moment i tillë erdhi në Maratonën e Shoqërve (85.9 km) në Afrikën e Jugut në qershor, ku Chaudhari shënoi 7 orë e 4 minuta, koha më e shpejtë nga një vrapues indian. Nota e mëparshme në “Up Run” – që mbahet çdo vit alternativ ku kursi shkon nga Durban në Pietermaritzburg – ishte një tjetër vrapues indian Sandeep Kumar 7 orë e 30 minuta. Chaudhari madje përmirësoi kohën “Down Run” (nga Pietermaritzburg në Durban) prej 7 orë e 26 minuta e mbajtur nga vrapuesi Kartik Joshi.

“Doja të ulja me një diferencë të mirë herën e mëparshme, pasi e dija se do të ishte e vështirë për mua të udhëtoja rregullisht në këtë garë. Synimi ishte të shkonim nën 7 orë, por disa gjëra nuk ranë në vend”, thotë Chaudhari.

Ai u interesua të vraponte në vitin 2017, kur do të zgjohej për të parë të moshuarit e tij duke u stërvitur, pasi ata kërkonin të kalonin testin e fitnesit për t’u bashkuar me forcën e policisë. Kur disa prej tyre e kërkuan Chaudharin për të vrapuar me ta, ai doli të ishte i natyrshëm.

Distancat u ndërprenë me lehtësi: në vetëm dy muaj, ai u diplomua nga 5 km në një gjysmë maratonë. Dhe në maratonën e tij të parë në 2019, potenciali i tij ishte i dukshëm kur ai përfundoi vrapimin në më pak se tre orë. Pas pandemisë Covid-19, ai mori një ftesë për të vrapuar në shtigje, dhe nga ana tjetër, ai shpejt pati mundësinë e tij të parë për të tentuar një ultra maratonë.

“Ultra vrapimi është një botë tjetër. Më duhej të punoja jo vetëm për qëndrueshmërinë dhe forcën time, por duhej të ndryshoja gjëra të vogla, si p.sh. ciklin e gjumit para një gare, pasi shumë vrapime shtrihen gjatë natës. Në përgjithësi, më pëlqente të vrapoja për këto periudha të gjata kohore dhe të vëzhgoja sesi trupi im po reagonte ndaj përpjekjeve që po bëja”, thotë ai.

Shokët ishte në listën e tij të detyrave për vitin 2023. Ai kaloi disa kilometra të vështira ndërsa stërvitej për të, por përfundimisht nuk kishte fonde dhe mbeti i zhgënjyer. Këtë herë, një kolege vrapuese dhe dashamirës, ​​Rajendra Shirke, e informoi Chaudharin se ai po paguante tarifën e tij të hyrjes (rreth ₹ 21,000) për garën. Ai gjeti një tjetër sponsor për udhëtime, ndërsa gërmonte në kursimet e tij për shpenzime të tjera. Marka e këpucëve për vrapim Brooks erdhi në bord vitin e kaluar për të sponsorizuar pajisjet e tij. “Paga nga puna ime me kohë të pjesshme (në dyqanin mjekësor) dhe paratë e çmimeve nga garat e mëparshme zgjidhën shpenzimet e mia të garës,” thotë Chaudhari.

Gjatë stërvitjes, Chaudhari regjistroi një kilometrazh mesatar javor prej 180-195 km. Ai përshkoi rreth 25-30 km çdo ditë, duke e ndarë atë midis vrapimeve të gjata me ritme të lehta, vrapimeve me tempo dhe seancave stërvitore me intervale. Për këtë të fundit, të cilën e bënte dy herë në javë, preferonte përsëritjet në distanca më të gjata midis 3-5 km. Përveç seancave të stërvitjes së forcës në palestër, ai gjithashtu mori kohë për një not 3 km në një digë aty pranë.

Të dielat zakonisht rezervoheshin për vrapime të gjata. Tre përpjekje të tilla në prag të Shoqve e bënë atë të kuptonte se ai ishte gati për sfidën, rekordi mjaft i arritshëm nëse gjithçka shkonte sipas planit. Në prill, ai vrapoi 40 km në kohën më të mirë personale prej 2 orë e 42 minuta. Muajin pasardhës, ai vrapoi 50 km në 3 orë e 20 minuta dhe 60 km të tjera – me një rritje prej 800 m lartësi – në 4 orë e 4 minuta.

“Gjatë këtyre vrapimeve, nuk u fokusova shumë tek hidratimi apo ushqimi për të parë se si reagon trupi. Ishte mjaft nxehtë në atë kohë dhe vërtet testoi aftësitë e mia. E kam arritur mjaft mirë dhe kam qenë i kënaqur me përgatitjen time”, thotë ai.

Pasi mbërriti në Afrikën e Jugut, ai bëri vrapime të shkurtra për të marrë një ndjenjë të kushteve lokale. Gjatë gjithë kohës, ai ngarkohej me karbohidrate, ndërsa kalonte shumë kohë thjesht duke pushuar. “Nuk kam shumë kohë për të ngritur këmbët dhe për t’u çlodhur në shtëpi, kështu që ky ishte një shans i shkëlqyeshëm për ta bërë këtë,” thotë ai.

E vetmja gjë në mendjen e tij në vijën e fillimit ishte t’i përmbahej planit të tij të garës. Edhe pse ai pranon se ka pasur edhe presionin e pritshmërive. “Shumë vrapues indianë po flisnin për mënyrën se si do të performoja. Nuk doja të zhgënjeja ata që kishin besim në aftësitë e mia. Pra, aty ku zakonisht prirem të filloj të shtyj që në fillim në ndjekje të vrapuesit përpara, më duhej të praktikoja përmbajtje këtë herë dhe të shikoja disa që më kalonin”, thotë ai.

Ndërsa vraponte Shokët, një herë përtej kufirit prej 6 km, Chaudhari rriti ritmin mesatarisht midis 3.30-4.30 minuta për kilometër. Përvoja e tij e vrapimit në shtigje e bëri atë të ndihej i qetë në ngjitje dhe ai siguroi që hidratimi i tij ishte në pikën e duhur. Objektivi 6 orë e 30 minuta ishte në rrugën e duhur derisa ai goditi shenjën 67 km. Ishte kur ai pa shumë vrapues elitarë që u larguan nga gara dhe disa të tjerë që përpiqeshin të bënin përparim.

“Më luajti në mendje sepse nuk jam një vrapues profesionist dhe kjo ishte gara ime e parë ndërkombëtare. Trupi ndihej mirë, por vendosa të ngadalësoj ritmin dhe të marr një qasje konservatore”, kujton ai.

Gjatë 13 km në vijim, Chaudhari e uli ritmin dhe e ngriti atë vetëm pasi kuptoi se kishte një seksion përfundimtar relativisht të sheshtë përpara përfundimit. Kjo i kushtoi atij objektivin e tij, por ai ishte i gjithë buzëqeshur pasi mori një medalje argjendi (që iu dha fituesve meshkuj që shënojnë nga 6 orë në 7 orë, 29 minuta) për përpjekjet e tij.

“Jam i lumtur që kam arritur diçka të rëndësishme dhe me të vërtetë shpresoj që të ketë një indian tjetër që mund ta thyejë këtë rekord së shpejti,” thotë ai.

Shail Desai është një shkrimtar i pavarur me bazë në Mumbai.