JUANA SUMMERS, PRAKTIVE:
Ka shumë zhurmë, veçanërisht për gratë, rreth asaj se çfarë do të thotë të kesh një trup të shëndetshëm – si e merr dhe si e mban atë. Mos hani karbohidrate, mos hani yndyrë, hani proteina, vraponi, bëni joga, ngrini pesha. Por në fund të fundit, të kesh një trup të shëndetshëm ka qenë sinonim i një gjëje – të qenit i dobët. Megjithatë, vitet e fundit, kjo ide është sfiduar nga aktivistët e pozitivitetit të trupit, të cilët kanë predikuar një mesazh të shëndetshëm në çdo madhësi. Dhe tani me ardhjen e një klase të re barnash për humbje peshe, të quajtura shpesh si ilaçe mrekullibërëse, a rrezikon të zhduket lëvizja e pozitivitetit të trupit? Është një pyetje me të cilën ndeshet shkrimtarja kontribuese e revistës New York, Samhita Mukhopadhyay, në artikullin e saj të fundit, “Pra ishte një gënjeshtër e madhe pozitiviteti i trupit?” Ajo bashkohet me mua tani për të folur për artikullin e saj. Mirë se vini në të gjitha gjërat që konsiderohen.
SAMHITA MUKHOPADHYAY: Është mirë të jesh këtu.
SUMMERS: Kështu që unë dua të filloj duke folur për këtë ide se të qenit i shëndetshëm dhe të qenit i dobët janë e njëjta gjë, e cila është një nga gjërat kryesore me të cilat futeni në këtë artikull. Le të fillojmë atje. Si e shihni atë?
MUKHOPADHYAY: Mençuria konvencionale ka qenë prej kohësh që, e dini, pavarësisht se cili është problemi juaj shëndetësor, nëse shkoni te mjeku, mjeku do t’ju thotë të humbni peshë, apo jo?
SUMMERS: Po.
MUKHOPADHYAY: Si, e parëndësishme, ju e dini, si mund të jetë puna juaj e gjakut ose si janë problemet tuaja të lëvizshmërisë ose niveli juaj i fitnesit. Dhe në dy vitet e fundit, duke filluar me aktivistët pozitivë ndaj trupit – por më pas, ju e dini, ka pasur mjaft kërkime për këtë në shkencën mjekësore – ata po shohin se marrëdhënia midis madhësisë së trupit tuaj dhe shëndetit tuaj është jo aq lineare sa kemi menduar gjatë, apo jo? Dhe kështu, niveli juaj i fitnesit ka vërtet rëndësi. Përmasat tuaja kanë rëndësi. Puna juaj e gjakut ka rëndësi.
Dhe unë mendoj se një nga gjërat me të cilat, e dini, ne po përballemi me të vërtetë në këtë moment është se ne jemi ende një kulturë që e do dobësinë, apo jo? Dhe kështu është vërtet e vështirë ta ndash atë nga shëndeti. Ne e kemi përvetësuar kaq shumë këtë ide saqë nëse je i shëndoshë, nuk je i shëndetshëm dhe nëse je i dobët, je i shëndetshëm.
SUMMERS: Dua të them, ndërsa jeni duke folur, unë jam ulur këtu duke menduar për kaq shumë ndërveprime që kam pasur me profesionistët e kujdesit shëndetësor gjatë viteve, ku ju hyni me një sëmundje dhe është sikur, mirë, sa kalori po digjni ? Apo jeni mjaft aktiv? Apo si duket rutina juaj normale e drekës apo darkës? Dhe mund të jetë thjesht kaq zhgënjyese. Si mendoni ju që arritëm në një pikë kulturore ku këto dy gjëra janë kaq të ndërthurura në atë që unë mendoj se shumë do të argumentonin se mund të ishte një mënyrë problematike?
MUKHOPADHYAY: E dini, ne kemi një kulturë që adhuron hollësinë, apo jo? Dhe kështu, ju e dini, Hollywood e përforcon këtë. Media e përforcon këtë. Dhe me të vërtetë ka qenë gjithmonë e hollë me çdo kusht, apo jo? Për shembull, ne kurrë nuk e kemi kritikuar atë që njerëzit duhet të bëjnë për t’u dobësuar ose sa e shëndetshme mund të jetë kjo, pavarësisht nëse kjo është e shëndetshme fizikisht apo e shëndetshme nga një këndvështrim mendor – nga një këndvështrim psikologjik, apo jo?
Por unë mendoj se, ju e dini, edhe ky përforcim mediatik i një lloji, ju e dini, ajo që konsiderohet madhësia ideale e trupit është e shkrirë me të vërtetë edhe me këtë ide të marrjes, ju e dini, peshën dhe shëndetin tonë – që, le të jemi të sinqertë , ka faktorë personalë që çojnë në rezultatet tona shëndetësore. Por shumë prej tyre janë sistematike – apo jo? – si aksesi në ushqim të shëndetshëm, të kesh dyqane ushqimore në…
SUMMERS: Po.
MUKHOPADHYAY: …Lagje, duke jetuar në një mjedis ku ndihesh rehat duke dalë për shëtitje, apo jo? – si, të gjitha këto gjëra që janë vërtet çështje sistematike që ndikojnë në rezultatet shëndetësore. Unë mendoj se është edhe ky proces i brendshëm, e dini, ne e gjykojmë veten nëse shtojmë pak peshë, e dini, ku, oh, unë jam sikur të humbas kontrollin. Nuk po ha siç duhet. Duhet ta bëj këtë, e dini?
Dhe ato mund të jenë gjithashtu të vërteta, apo jo? Për shembull, ne e dimë kur nuk jemi më të mirët dhe nuk kujdesemi për veten. Por mënyra se si sistemet – lloji i shoqërisë sonë, kultura jonë dhe sistemi mjekësor – vazhdojnë ta përforcojnë këtë, mendoj se e ka bërë shumë të vështirë ndarjen e këtyre dy gjërave.
SUMMERS: Ju keni shkruar në këtë pjesë dhe në të tjera për vendimin tuaj për të shkuar në Mounjaro. Ju e keni përshkruar atë si një zgjedhje me të cilën keni luftuar. Dhe tani e keni hequr atë mjekim për muaj të tërë. Jam kurioz, si mendoni ju personalisht për këtë? Si ka ndryshuar ajo përvojë – nëse ka ndryshuar – mënyrën se si ndiheni për trupin tuaj?
MUKHOPADHYAY: Po. Ka qenë vërtet e vështirë. E dini, mjekimi bën shumë gjëra të ndryshme. E dini, ju nuk keni dëshirë të madhe për ushqim, apo jo? Për shembull, marrëdhënia juaj me ushqimin ndryshon vërtet. Pra, ushqimi i skuqur është vërtet i vështirë për t’u tretur. Nëse hani shumë ëmbëlsira, sëmureni vërtet. Dhe kështu, ka pasur disa gjëra që ndodhën ndërsa e bëja, ku trupi im do të kishte një reagim vërtet të ekzagjeruar ndaj diçkaje që normalisht do ta kisha ngrënë dhe do të isha sikur, oh, Zoti im, po ndihem shumë keq. Dhe ishte sikur, jo, po sillesh shumë keq, vajzë. Ashtu si, mos e ha këtë (qesh), e di?
Dhe kështu kjo më detyroi të ha ushqime më të freskëta dhe më shumë perime dhe më shumë fruta. Dhe unë kisha mall – si, gjithmonë doja diçka krokante. Kështu që unë doja sallata krokante dhe gjëra të tilla. Dhe kjo në fakt ndikoi në sjelljen time, madje edhe duke hequr dorë nga mjekimi. Dhe pa të, mund të tregoj se si ndihem kur ha mirë ose vendos të kënaqem, gjë që e bëj. Unë jam njeri. Unë e dua ushqimin …
VERË: Njësoj.
MUKHOPADHYAY: …E dini? E dini, dhe unë jam fëmijë emigrantësh. Kemi ushqim të shijshëm. Si, ju e dini, unë ha oriz, si, të gjitha këto gjëra, por me të vërtetë kuptoj se si ta balancoj atë. Dhe ajo që doktori im kishte thënë fillimisht për rritjen e lëvizshmërisë ishte e vërtetë.
Kisha arritur në një pikë ku, për mua dhe për trupin tim, madhësia e trupit tim po ndikonte në lëvizshmërinë time në mënyra shumë delikate, por ato ishin të dhimbshme. Dhe ndërsa rritesha, ndjeja dhimbje në gju dhe dhimbje kyçi. Dhe ndërsa fillova të lëviz më shumë – dua të them, me të vërtetë, gjithçka që bëra ishte që fillova të ecja. Si, fillova të bëj këto ecje dhe shëtitje prej pesë deri në shtatë milje. Dhe kjo lëvizshmëri me të vërtetë ndryshoi pikëpamjen time. Më ndryshoi shëndetin mendor. Më ndryshoi trupin.
Dhe kështu që edhe pse jam, e dini, duke rifituar një pjesë të peshës, kam qenë – kam arritur të ruaj disa nga ndryshimet e stilit të jetesës. Dhe unë mendoj se kjo është, si, një pjesë vërtet kyçe e kësaj për të cilën ne nuk flasim aq shumë – që është, e dini, si mund të përdoret në të vërtetë strategjikisht për të mbështetur njerëzit që duan të kujdesen më mirë për veten?
SUMMERS: Ju keni qenë të hapur për këtë. Ju keni shkruar shumë herë për përvojën tuaj në Mounjaro dhe që atëherë. Si ka qenë ajo përvojë për ju?
MUKHOPADHYAY: Ka qenë vërtet e vështirë (qeshje). M’u deshën dy muaj për të shkruar këtë pjesë. Dhe unë mendoj se pjesë e saj është se është shumë e vështirë të ngjyrosësh brenda linjave që janë vizatuar për ne në këtë bisedë, apo jo? Është ose që ju e mbështesni plotësisht atë. Ju dëshironi ta merrni atë. Është një ndërhyrje e shkëlqyer mjekësore. Të gjithë duhet të duam të jemi të dobët, apo jo? Ky është tregimi dominues.
Por atëherë kundërtregimi është gjithashtu se ne pranojmë trupat tanë ashtu siç jemi. Dhe ndërsa shkruaj në këtë artikull, shumë presion, e dini, brenda komunitetit për të thënë se, si çdo lëvizje drejt humbjes së peshës, po e përjetëson, e dini, këtë ide se dobësia është ideali përfundimtar. Dhe kështu, ju e dini, një pjesë e asaj që doja – isha si, kjo është e çrregullt. Unë as nuk i kam të gjitha përgjigjet. Por unë thjesht e di se mënyra se si po e drejtoj këtë si dikush që është feministe, dikush që është i përkushtuar ndaj pozitivitetit të trupit, por edhe dikush që po përballej me disa shqetësime serioze të lidhura me shëndetin që doja t’i trajtoja dhe t’i dilja përpara, nuk mund të ishte vetëm në këtë përvojë.
Dhe kështu, po, ka qenë sfiduese. Por ka qenë jashtëzakonisht pozitive për sa i përket shtrirjes që kam marrë dhe sa njerëz kanë ndarë historitë e tyre personale. Dua të them, DM-të e mia janë paragrafë dhe paragrafë, si p.sh., rrëqethëse, ju e dini, histori rrënqethëse të njerëzve që shkojnë te mjeku, përvojat që ata kanë pasur ose, e dini, çështjet e lëvizshmërisë ose thjesht kaq shumë përvoja të ndryshme që njerëzit kanë kishte. Ose edhe të famshëm më kanë kontaktuar dhe kanë thënë, e dini, po ndihesha vërtet gjykues për këto droga, dhe, për shembull, kjo më ndihmoi të kuptoja, si, e dini, si duhet të mendoja vërtet për këtë. Kështu që ka qenë mirë.
VERË: Samhita Mukhopadhyay është një shkrimtare kontribuese me New York Magazine. Artikulli i saj i fundit në The Cut është, “Pra, ishte pozitiviteti i trupit një gënjeshtër e madhe?” Shume faleminderit.
MUKHOPADHYAY: Faleminderit shumë.
(SOUNDBITE E KËNGËS SË POST MALONE, “CHEMICAL”)
E drejta e autorit © 2024 NPR. Të gjitha të drejtat e rezervuara. Vizitoni faqen tonë të internetit të kushteve të përdorimit dhe faqet e lejeve në www.npr.org për më shumë informacion.
Transkriptet e NPR krijohen në një afat kohor të nxituar nga një kontraktor NPR. Ky tekst mund të mos jetë në formën e tij përfundimtare dhe mund të përditësohet ose rishikohet në të ardhmen. Saktësia dhe disponueshmëria mund të ndryshojnë. Regjistrimi autoritar i programimit të NPR është regjistrimi audio.