Hulumtimi i ri i publikuar të mërkurën sugjeron se Ozempic dhe medikamente të ngjashme mund të kenë efekte anësore të papritura. Mjekët në Masaçusets kanë gjetur një lidhje midis semaglutidit të përbërësit aktiv të ilaçit dhe një rreziku më të lartë të një gjendjeje të rrallë që mund të shkaktojë verbëri të quajtur neuropati optike ishemike anteriore joarteritike (NAION). Gjetjet nuk vërtetojnë një lidhje shkakësore midis të dyjave, megjithatë, dhe nevojiten më shumë kërkime për të ditur me siguri, thonë studiuesit.
Studimi u krye nga okulistë në Shkollën Mjekësore të Harvardit dhe Mass Eye and Ear, një spital i specializuar i fokusuar në çështjet e syve të lidhur me Harvardin. Ekipi u frymëzua për të parë lidhjen e mundshme pasi kishin hasur në tre pacientë të cilët filluan të humbnin shikimin nga NAION brenda një jave. Kjo tashmë do të ishte e çuditshme, pasi NAION nuk është shumë i zakonshëm (vlerësimet sugjerojnë se rreth 6000 raste të reja në SHBA ndodhin çdo vit), por të tre pacientët merrnin gjithashtu semaglutide.
Studiuesit vendosën të bëjnë një zhytje të thellë në të dhënat e tyre ekzistuese. Ata analizuan të dhënat mjekësore të rreth 17,000 pacientëve me sy dhe vesh që datojnë që nga viti 2017, kur ilaçi i parë me bazë semaglutide Ozempic u miratua për përdorim si një trajtim për diabetin e tipit 2. Në ditët e sotme, Ozempic përdoret gjithashtu si një ilaç jashtë etiketës për humbje peshe së bashku me Wegovy, një version me dozë më të lartë të semaglutidit të miratuar për obezitetin. Semaglutide dhe ilaçe të ngjashme kanë provuar të jenë shumë më efektive për të ndihmuar njerëzit të humbin peshë sesa vetëm dieta dhe ushtrimet.
Ata u fokusuan në afro 1700 pacientë të cilët ishin diagnostikuar me diabet ose me mbipeshë/obezë, por që nuk kishin histori të mëparshme të NAION. Më pas ata gjurmuan diagnozat e NAION midis grupeve të ngjashme të pacientëve të cilëve u ishte përshkruar semaglutide ose të cilëve u ishin përshkruar medikamente të tjera për diabetin ose obezitetin.
Pacientët u gjurmuan për rreth tre vjet. Gjatë asaj kohe, 46 raste NAION u diagnostikuan në grupet e përputhshme të pacientëve. Por ato të përshkruara semaglutide kishin shumë më shumë gjasa të diagnostikoheshin me NAION, zbuluan studiuesit. Ky model u pa në të dy grupet e pacientëve, megjithëse rreziku u shfaq më i lartë për ata që u përshkruan ilaçin për humbje peshe. Krahasuar me njerëzit që merrnin medikamente të tjera për obezitetin, rreziku i NAION ishte mbi shtatë herë më i lartë për ata që u përshkruan semaglutide.
“Gjetjet e këtij studimi sugjerojnë një lidhje midis semaglutide dhe NAION,” shkruajnë mjekët në punimin e tyre, botuar Të mërkurën në ditar JAMA Oftalmologji.
Me sa dinë studiuesit, kjo është prova e parë që sugjeron se semaglutide mund të rrisë rrezikun e NAION. Por ata janë të shpejtë për të vënë në dukje se vetëm puna e tyre nuk mund të tregojë një marrëdhënie shkak-pasojë midis semaglutide dhe NAION, veçanërisht pasi ajo bazohet në të dhëna retrospektive, vëzhguese. Dhe ka paralajmërime të tjera për gjetjet.
Të dhënat e disponueshme gjurmojnë vetëm nëse njerëzve u janë dhënë këto medikamente, për shembull, jo nëse i kanë marrë ose kanë vazhduar t’i marrin gjatë gjithë periudhës së studimit. Duke pasur parasysh fokusin e tij, Mass Eye and Ear gjithashtu sheh shumë raste më të rralla të syve sesa do të pritej në popullatën e përgjithshme. Në të njëjtën kohë, numri i vogël i rasteve NAION të parë në studim e bën të vështirë përcaktimin e rrezikut aktual të shtuar potencialisht nga semaglutidi (edhe disa raste në një drejtim ose në tjetrin do të ndryshonin shumë raportin e rrezikut). Shkencëtarët gjithashtu nuk e kuptojnë plotësisht pse ndodh NAION, aq më pak se si këto barna mund të rrisin rrezikun e njerëzve për të. Thënë kështu, semaglutide imiton hormonin GLP-1, i cili lidhet me receptorët që gjenden në qelizat e nervit optik, duke shpjeguar potencialisht se si mund të shfaqen komplikimet, shpjeguan studiuesit.
Ndërsa NAION është i rrallë në përgjithësi, është shkaku i dytë më i zakonshëm i verbërisë për shkak të dëmtimit të nervit optik, sipas shkencëtarëve. Dhe duke pasur parasysh popullaritetin në rritje të këtyre barnave GLP-1 dhe rrezikun relativ shumë më të lartë të NAION të parë në këtë studim, nevojiten kërkime më të gjera për të ditur nëse ky ndërlikim i mundshëm është i vërtetë apo jo. Studime më të mëdha retrospektive me të dhëna të mbledhura nga vende të shumta, prova klinike të rastësishme që ndjekin pacientët me kalimin e kohës, ose analiza që ndjekin ngjarjet anësore të raportuara të të gjitha barnave GLP-1 janë shembuj studimesh që do të ndihmonin në konfirmimin ose përgënjeshtrimin e gjetjeve të tyre, thonë autorët.
“Meqenëse ky ishte një studim vëzhgues, kërkohet studim i ardhshëm për të vlerësuar shkakësinë,” shkruan ata.