Vrapimi në përgjithësi lidhet me rezultate të mira shëndetësore
Ian Forsyth/Getty Images
Është sugjeruar se shumë ushtrime ekstreme mund të jenë të dëmshme për shëndetin tonë, por studiuesit tani kanë zbuluar se njerëzit që mund të vrapojnë një milje në më pak se 4 minuta, përgjithësisht jetojnë disa vjet më shumë sesa do të pritej.
Ushtrimi i rregullt është i rëndësishëm për shëndetin e zemrës, por aktiviteti i tepërt i mundimshëm është lidhur me rezultate të dëmshme kardiake.
“Gjatë periudhave intensive ose të zgjatura të ushtrimeve të qëndrueshmërisë si vrapimi apo çiklizmi, lirohen disa proteina që sugjerojnë se lëndimi mund të ketë ndodhur në zemër”, thotë Stephen Foulkes në Universitetin e Albertës në Kanada.
Për të mësuar më shumë rreth efekteve të stërvitjes, Foulkes dhe kolegët e tij shikuan jetëgjatësinë e 200 atletëve të parë që u regjistruan duke vrapuar një milje (1.6 kilometra) në më pak se 4 minuta.
Atletët ishin të gjithë burra të lindur midis 1928 dhe 1955. Ata përfshinin neurologun dhe atletin britanik Roger Bannister, personi i parë në botë që u regjistrua duke vrapuar një milje nën 4 minuta, 70 vjet më parë këtë javë.
Gjashtëdhjetë nga vrapuesit kishin vdekur deri në dhjetor 2023, me një jetëgjatësi mesatare prej 73. Vrapuesit e mbijetuar ishin mesatarisht 77 vjeç.
Kur llogariti se ku dhe kur ka lindur çdo atlet, ekipi llogariti se milers nën 4 minuta mbijetuan mbi popullsinë e përgjithshme mesatarisht 4.7 vjet.
Ata që vrapuan miljen e tyre të parë nën 4-minutëshe në vitet 1950 në mënyrë specifike jetuan më shumë se nëntë vjet më shumë se popullsia e përgjithshme, ndërsa ata që arritën arritjen në vitet 1960 dhe 1970 jetuan përkatësisht 5.5 dhe 3 vjet më shumë.
Kjo mund të jetë për shkak se popullsia e përgjithshme është bërë më e shëndetshme me kalimin e kohës, thotë anëtari i ekipit Mark Haykowsky, gjithashtu në Universitetin e Albertës.
Gjetjet sugjerojnë se ushtrimet ekstreme mund të mos jenë aq të dëmshme sa mendohej më parë. “Këta atletë ndërtojnë një sistem të tillë me kapacitet të lartë në zemrat, mushkëritë, enët e gjakut, muskujt dhe sistemet e tyre imune, saqë mund të shërohen shumë mirë nga streset normale të jetës së përditshme”, thotë Foulkes.
Por Thijs Eijsvogels në Universitetin Radboud në Holandë thotë se vetëm këto rezultate nuk sfidojnë vërtet “hipotezën e ushtrimeve ekstreme” – idenë se stërvitja afatgjatë dhe me intensitet të lartë mund të ketë efekte negative në zemër.
“Ata testuan nëse individët në formë super të përshtatshme kishin një rrezik të ndryshëm vdekshmërie në krahasim me popullatën e përgjithshme,” thotë ai, por mund të ndodhë që njerëzit me regjime më pak ekstreme të stërvitjes të kenë rezultate të ndryshme ose edhe më të mira.
Temat: