Përmbledhje: Hulumtimet e fundit prezantojnë ‘anendofazinë’ si një term për mungesën e të folurit të brendshëm, duke zbuluar se jo të gjithë përjetojnë dialog të brendshëm. Studimi krahasoi të rriturit me nivele të ulëta dhe të larta të të folurit të brendshëm, duke gjetur dallime të rëndësishme në aftësitë e tyre njohëse.
Ata me të folur minimal të brendshëm luftuan më shumë me kujtesën e punës verbale dhe gjykimet e rimës, megjithëse aftësitë e tyre për ndërrimin e detyrave ishin të paprekura. Ky studim nxjerr në pah rolin e rëndësishëm që luan fjalimi i brendshëm në disa funksione njohëse.
Faktet kryesore:
- Përkufizimi i Anendofazisë: Termi ‘anendofazi’ është shpikur për të përshkruar mungesën e të folurit të brendshëm, i cili ndryshon ndjeshëm midis të rriturve, nga i bollshëm në mungesë.
- Ndikimi në detyrat njohëse: Individët me të folur minimal të brendshëm shfaqin performancë më të ulët në detyrat që përfshijnë kujtesën e punës verbale dhe gjykimet e rimës, duke theksuar rolin funksional të të folurit të brendshëm në këto fusha.
- Ndikimi Kognitiv Selektiv: Mungesa e të folurit të brendshëm nuk ndikon në mënyrë uniforme të gjitha proceset njohëse; për shembull, aftësitë e ndërrimit të detyrave mbeten të paprekura, duke treguar një marrëdhënie komplekse midis të folurit të brendshëm dhe funksioneve njohëse.
Burimi: Lajmet e Neuroshkencës
Të folurit e brendshëm, ose monologu i brendshëm që rrëfen, debaton dhe përpunon informacionin në formë gjuhësore, shpesh supozohet se është një shoqërues i vazhdueshëm në mendjet tona.
Megjithatë, kërkimet e reja sfidojnë këtë nocion, duke prezantuar termin “anendofazi” për të përshkruar individë që rrallë, nëse ndonjëherë, përjetojnë të folur të brendshëm.
Studimi u fokusua në eksplorimin e implikimeve të sjelljes së anendofazisë në katër eksperimente të veçanta.
Pjesëmarrësit u ndanë në dy grupe bazuar në nivelet e tyre të vetë-raportuara të të folurit të brendshëm. Ata në grupin e të folurit të ulët të brendshëm (N = 46) demonstruan performancë dukshëm më të dobët në detyrat e kujtesës së punës verbale krahasuar me homologët e tyre në grupin e të folurit të lartë të brendshëm (N = 47).
Ky zbulim sugjeron se dialogu i rrjedhshëm që ne bëjmë me veten mund të luajë një rol vendimtar në aftësinë tonë për të mbajtur dhe manipuluar informacionin në mendjet tona.
Më tej, studimi vlerësoi aftësinë e pjesëmarrësve për të kryer gjykime të rimës – një detyrë që zakonisht përfiton nga përpunimi verbal.
Këtu përsëri, individët me të folur minimal të brendshëm u përballën me më shumë sfida, duke treguar se të folurit e brendshëm mund të lehtësojë llojin e manipulimit gjuhësor të kërkuar për detyra të tilla.
Kjo përputhet me teorinë se fjalimi i brendshëm mbështet një sërë aktivitetesh verbale, nga leximi dhe të kuptuarit deri te krijimtaria gjuhësore.
Është interesante se jo të gjitha funksionet njohëse të lidhura me përpunimin verbal u ndikuan nga nivelet e të folurit të brendshëm.
Performanca e ndërrimit të detyrave, e cila përfshin zhvendosjen e vëmendjes midis detyrave dhe mendohet se përfiton nga sinjalizimi verbal endogjen, nuk ndryshonte ndjeshëm midis dy grupeve.
Për më tepër, studimi nuk gjeti efekte të rëndësishme kategorike në gjykimet perceptuese në lidhje me të folurit e brendshëm, duke sugjeruar se ndikimi i dialogut të brendshëm mund të jetë më i nuancuar, duke prekur disa fusha të funksionit njohës ndërsa kursen të tjerat.
Ky studim jo vetëm që zgjeron të kuptuarit tonë për ndryshueshmërinë në përvojat njohëse njerëzore, por gjithashtu hap rrugë të reja për të shqyrtuar se si prania ose mungesa e të folurit të brendshëm mund të ndikojë në aspekte të ndryshme të funksionimit dhe sjelljes psikologjike.
Rreth këtij lajmi të kërkimit të anendofazisë dhe neuroshkencës
Autori: Komunikimet e Lajmeve të Neuroshkencës
Burimi: Lajmet e Neuroshkencës
Kontaktoni: Neuroscience News Communications – Neuroscience News
Imazhi: Imazhi është kredituar për Neuroscience News
Hulumtimi origjinal: Qasje e mbyllur.
“Jo të gjithë kanë një zë të brendshëm: Pasojat e sjelljes së anendofazisë” nga Johanne SK Nedergaard et al. Shkenca Psikologjike
Abstrakt
Jo të gjithë kanë një zë të brendshëm: Pasojat e sjelljes së anendofazisë
Zakonisht supozohet se të folurit e brendshëm – përvoja e mendimit që ndodh në një gjuhë natyrore – është një universale njerëzore.
Provat e fundit, megjithatë, sugjerojnë se përvoja e të folurit të brendshëm tek të rriturit ndryshon nga pothuajse konstante në joekzistente.
Ne propozojmë një emër për mungesën e përvojës së të folurit të brendshëm – anendofazi – dhe raportojmë katër studime që shqyrtojnë disa nga pasojat e saj të sjelljes.
Ne zbuluam se të rriturit që raportuan nivele të ulëta të të folurit të brendshëm (N = 46) kishin performancë më të ulët në një detyrë të kujtesës së punës verbale dhe më shumë vështirësi në kryerjen e gjykimeve të rimës krahasuar me të rriturit që raportuan nivele të larta të të folurit të brendshëm (N = 47).
Performanca e ndërrimit të detyrës – e lidhur më parë me sinjalizimin endogjen verbal – dhe efektet kategorike në gjykimet perceptuese nuk kishin lidhje me ndryshimet në të folurit e brendshëm.