Shkencëtarët në Mbretërinë e Bashkuar duket se kanë zbuluar një përfitim tjetër të ushtrimeve: Ai mund ta bëjë trupin tonë më të mirë në përdorimin e llojeve të caktuara të yndyrës. Në një studim të ri të kryer këtë javë, studiuesit zbuluan se atletët e qëndrueshmërisë ishin shumë më të mirë në djegien e yndyrave të ngopura në krahasim me njerëzit e ulur me diabet të tipit 2 – një dallim që u shfaq në grupin diabetik sapo ata filluan të ushtroheshin gjithashtu.
Hulumtimi u drejtua nga shkencëtarë nga Universiteti i Aberdeen. Ata ishin të interesuar të zbulonin një mister të veçantë biologjik, të njohur si paradoksi i atletit. Studimet kanë zbuluar se atletët e qëndrueshmërisë dhe diabetikët e tipit 2 priren të ruajnë sasi më të larta yndyre brenda qelizave të fibrave të tyre muskulore krahasuar me të tjerët, pavarësisht se janë shumë të ndryshëm ndryshe. Atletët janë zakonisht në rrezik shumë më të ulët të sëmundjeve kardiovaskulare sesa diabetikët, për shembull, dhe zakonisht kanë ndjeshmëri të lartë ndaj insulinës (sipas përkufizimit, ata me tip 2 nuk mund t’i përgjigjen ose prodhojnë insulinë në mënyrë efektive).
Për të kuptuar më mirë se si ndodh ky fenomen, studiuesit rekrutuan 29 atletë meshkuj të qëndrueshmërisë dhe 30 pacientë me diabet për një eksperiment.
Së pari, vullnetarëve iu injektuan sasi të vogla yndyrnash të ndryshme në mënyrë intravenoze dhe iu skanuan kofshët me anë të MRI për të parë se si këto yndyrna përdoreshin nga qelizat e muskujve. Ata gjithashtu iu bënë biopsi qelizave të muskujve të kofshës dhe iu morën matjet bazë të metabolizmit të tyre. Më pas, vullnetarët në thelb këmbyen jetën për tetë javët e ardhshme, me ushtruesit që shmangnin rutinën e zakonshme të aktivitetit fizik dhe diabetikët e tipit 2 që i nënshtroheshin stërvitjes së qëndrueshmërisë, deri në atë pikë sa të ushtroheshin pesë orë në javë. Pas tetë javëve, të njëjtat teste u bënë edhe një herë.
Studiuesit zbuluan se trupat e atletëve ruanin nivele më të larta të yndyrës së ngopur brenda qelizave të tyre të muskujve sesa ata me diabet, por ishin gjithashtu shumë efikas në djegien e tyre. Në të kundërt, trupat e diabetikëve ruanin më shumë yndyrë të pangopur brenda muskujve të tyre, por ishin më keq në djegien e secilit lloj yndyre. Megjithatë, pas shkëmbimit, të dy grupet filluan të pasqyrojnë njëri-tjetrin, me diabetikët ushtrues që tani ruajnë dhe djegin yndyrë të ngopur, si dhe atletët e pakushtëzuar.
Gjetjet e ekipit, botuar Të mërkurën në Nature Communications, bazohen në një madhësi relativisht të vogël kampioni. Pra, do të nevojiten më shumë studime për të konfirmuar atë që ekipi ka gjetur këtu. Por shumë kërkime kanë treguar mënyrat e shumta që ushtrimet mund të përmirësojnë shëndetin tonë për mirë, kështu që sigurisht që është e mundur që kjo të jetë një tjetër prej tyre.
“Këto rezultate janë krejtësisht të reja dhe theksojnë se si mbajtja në formë dhe aktive përmirëson metabolizmin e yndyrave të ngopura si një përfitim i drejtpërdrejtë i stërvitjes,” tha autori i vjetër i studimit Dana Dawson, kryetar i mjekësisë kardiovaskulare në Aberdeen, në një. deklaratë nga universiteti.
Duke lënë mënjanë djegien më të mirë të yndyrës, studiuesit zbuluan gjithashtu se njerëzit me diabet humbën peshë, rritën ndjeshmërinë e tyre ndaj insulinës dhe ulën nivelet e kolesterolit, triglicerideve dhe glukozës së agjërimit pasi filluan të ushtrojnë – të gjitha këto arsye mjaft të mira për këdo që të mos ushtrojë për të filluar.
“Kur bëhet fjalë për të qenë aktiv, është e rëndësishme të futeni në një rutinë që ju pëlqen dhe që mund t’i përmbaheni,” tha Bryan Williams, zyrtari kryesor shkencor dhe mjekësor në Fondacionin Britanik të Zemrës, në një deklaratë nga universiteti. “Përpiquni të ndërtoni deri në 150 minuta aktivitet me intensitet të moderuar në javë, të tilla si një ecje e shpejtë, not ose çiklizëm.”