Princi Bhojwani kurrë nuk e mendoi veten si një person negativ, derisa tre udhëtime në spital në një muaj e detyruan atë të rimendonte.
Përpara majit 2018, ai ishte një themelues i shëndoshë, por i shqetësuar kronik, i cili bënte rregullisht ecje me biçikletë 20 milje (32 kilometra). Kur ai befas mezi u bë në gjendje të ecte, me shikim të turbullt dhe presion të lartë të gjakut, mjekët e dhomës së urgjencës dyshuan për një goditje, por nuk mund të përcaktonin shkakun e sëmundjes së tij.
Një mik i ngushtë, megjithatë – “një nga njerëzit më optimistë që njoh,” tha ai – theksoi se Bhojwani-t shpesh i mungonte besimi se gjërat do të funksiononin dhe sugjeroi që kjo e kishte shtyrë të digjej.
“Fillova ta shikoja botën shumë ndryshe, fjalë për fjalë të nesërmen,” tha Bhojwani, e cila jeton në New York City. Ai filloi të meditonte dhe duke marrë një moment çdo mëngjes për t’u ndjerë mirënjohës që jeni gjallë. Ai gjithashtu gjeti qëllimin duke bashkë-themeluar një organizatë jofitimprurëse, Asana Voices, një organizatë avokuese në Azinë Jugore.
Në vitet që pasuan, ai nuk ka pasur ndonjë krizë të ngjashme shëndetësore, pavarësisht se ka punuar me orë të gjata. Ai vlerëson pikëpamjen e tij pozitive të sapogjetur.
“Pasi ndodhi një ngjarje që ndryshoi jetën, më detyroi të bëhesha optimist,” tha ai. “Unë as nuk mund ta imagjinoj ta jetoj jetën ashtu siç bëja në atë kohë.”
Optimizmi në vetvete vështirë se është një kurë, por studime të shumta gjatë dekadave kanë treguar një lidhje midis një perspektive pozitive dhe rezultateve të mira shëndetësore.
Një jetë më e gjatë dhe më e shëndetshme?
Ekspertët thonë se një standard për matjen e optimizmit relativ të dikujt ka qenë prej kohësh 10-pyetja. Testi i Orientimit të Jetës-Rishikuarbotuar në 1994. (Shembull i pyetjes: Në një shkallë nga 1 deri në 5, të anketuarit pyeten se sa fort pajtohen me pohimin, “Në kohë të pasigurta, zakonisht pres më të mirën”?)
Në përgjithësi, optimizmi përkufizohet si “pritja se gjërat e mira do të ndodhin, ose të besosh se e ardhmja do të jetë e favorshme, sepse ne mund të kontrollojmë rezultate të rëndësishme”, tha Hayami Koga, një hulumtues postdoktoral në Qendrën e Harvardit për Studimet e Popullsisë dhe Zhvillimit.
Ajo ishte autorja kryesore në një studim të vitit 2022 që gjeti optimizmin të lidhur me jetëgjatësi më e gjatë dhe një shans më të madh për të jetuar të kaluarën 90. Në një studim tjetër, të botuar në maj në JAMA Psychiatry, ajo dhe studiues të tjerë thanë se optimistët në përgjithësi ruajtën një funksionim më të mirë fizik ndërsa plaken. Ata shikuan 5,930 gra në postmenopauzë gjatë një periudhe 6-vjeçare.
“Ne e dimë se njerëzit më optimistë kanë më shumë gjasa të jetojnë një jetë më të shëndetshme, me zakone më të shëndetshme, të ushqehen më shëndetshëm, të kenë më shumë stërvitje,” tha Koga.
A mund të mësoj të jem optimist?
Disa njerëz lindin më optimistë, por patjetër që mund të mësohet gjithashtu, tha Sue Varma, asistent profesor klinik i psikiatrisë në Universitetin e Nju Jorkut dhe autor i “Optimizmi praktik: Arti, Shkenca dhe Praktika e Mirëqenies së Jashtëzakonshme”.
Trajnimi i optimizmit, tha ajo, mund të përmirësojë kënaqësinë nga jeta dhe të pakësojë ankthin.
“Edhe nëse nuk keni lindur me këtë prirje natyrale për të parashikuar rezultate të favorshme dhe për ta parë gotën gjysmë të mbushur, ka aftësi që mund t’i mësoni,” tha Varma.
Filloni duke vënë re se si përballeni me pasigurinë, tha ajo. Keni tendencë të shqetësoheni? Supozoni më të keqen?
Mundohuni të riformuloni mendimin në një mënyrë objektive. “A ka një rreshtim argjendi? A është ky një problem për t’u zgjidhur apo një e vërtetë që duhet pranuar?” tha Varma, duke vënë në dukje se libri i saj bazohet në punën e Martin Seligman, një prej baballarëve të psikologjisë pozitive.
Mundohuni të imagjinoni rezultatin më të mirë të mundshëm dhe një rrugë hap pas hapi për të arritur atje. Varma u kërkon klientëve të saj të përshkruajnë rrugën në detaje derisa problemi të zgjidhet dhe i inkurajon ata që të kënaqen me suksesin e tyre.
“Atëherë ju tashmë po i afroheni ditës dhe jetës suaj sikur gjërat të kenë funksionuar,” tha ajo. “Dhe ju prireni të jeni më proaktivë, më pozitivë, më elastikë, më të gjallë përballë pengesave.”
Gjetja e një sensi të qëllimit gjithashtu mund të ndihmojë. Vullnetarizmi do të ishte i dobishëm, por për ata që nuk mund të gjejnë kohë, Varma sugjeroi të përpiqeni të rindërtoni rolin tuaj në punë për t’u përshtatur më mirë me interesat tuaja. Kjo mund të jetë aq e thjeshtë sa një person shumë social që organizon daljet me kolegët.
Përpjekja për të zotëruar një aftësi, qoftë një sport, një instrument muzikor, një gjuhë apo një hobi si thurja apo shahu, mund t’ju ndihmojë të mos mendoni për mundësitë negative.
Edhe me këto dhe ndërhyrje të tjera, nuk është e lehtë të ndryshosh mentalitetin tënd, vuri në dukje Varma. Por praktika ndihmon.
“Është një grup mjetesh, është një mentalitet,” tha ajo. “Më duhet ta praktikoj çdo ditë në mendjen time.”
___
Albert Stumm shkruan për ushqimin, udhëtimin dhe mirëqenien. Gjeni punën e tij në https://www.albertstumm.com