TOPLINE:
Në pacientët me diabet të tipit 1 (T1D), frenuesit e bashkëtransportuesit të natriumit-glukozë 2 (SGLT2) plus antagonistët e receptorit të glukagonit (GRAs) mund të përmirësojnë kontrollin e glicemisë, të zvogëlojnë përdorimin e insulinës dhe të zbusin rrezikun e ketogjenezës krahasuar vetëm me frenuesit SGLT2.
METODOLOGJIA:
- Frenuesit SGLT2 njihen si efektivë në trajtimin e diabetit, por mund të rrisin nivelet e glukagonit të agjërimit, gjë që redukton aftësinë e barnave për të ulur nivelet e glukozës në gjak dhe rrit prodhimin e ketonit.
- Në këtë provë të rastësishme, të dyfishtë të verbër, të kontrolluar nga placebo, studiuesit testuan nëse kombinimi i një GRA me një frenues SGLT2 do të përmirësonte kontrollin e glukozës, do të reduktonte kërkesat për insulinë dhe do të zbuste rrezikun për ketoacidozë diabetike në pacientët me T1D.
- Ata regjistruan 12 pacientë (mosha mesatare, 38 vjeç; 58% gra; kohëzgjatja mesatare e T1D, 24 vjet) dhe i caktuan në mënyrë rastësore për të marrë një frenues SGLT2 me një GRA ose një placebo për 4 javë, e ndjekur nga një larje 6-javore- vetëm me insulinë, dhe më pas një ndërrim i kryqëzuar ndërmjet grupeve të trajtimit për 4 javë.
- Të gjithë pacientët morën infuzion të vazhdueshëm nënlëkuror të insulinës dhe iu nënshtruan monitorimit të vazhdueshëm të glukozës për ≥ 8 javë në fillim, me dozën totale ditore të insulinës < 1 njësi/kg/d.
- Të dhënat për monitorimin e vazhdueshëm të glukozës, dozimin e insulinës dhe testet e tërheqjes së insulinës u mblodhën në fillim dhe gjatë trajtimit me frenuesin SGLT2 dhe frenuesin SGLT2 plus GRA, dhe pacientët plotësuan një seri pyetësorësh mbi pranueshmërinë dhe kënaqësinë e trajtimit.
TAKEAWAY:
- Niveli mesatar i glukozës u ul (131 mg/dL kundrejt 138 mg/dL; P = .01) dhe përqindja e kohës në intervalin e synuar të glukozës u rrit (86% kundrejt 78%; P = .03) pas trajtimit me frenues SGLT2 plus GRA krahasuar me frenuesin SGLT2 plus placebo.
- Terapia e kombinuar me frenuesin SGLT2 plus GRA gjithashtu reduktoi përdorimin total ditor të insulinës kundrejt frenuesit SGLT2 plus placebo (0.41 kundrejt 0.52 njësive/kg/d; P = .002).
- Nivelet maksimale të beta-hidroksibutiratit gjatë testeve të tërheqjes së insulinës ishin më të ulëta me terapinë e kombinuar (2.0 kundrejt 2.4 mmol/L; P = .048) dhe ishin të ngjashme me nivelet e vërejtura në bazë para fillimit të trajtimit me frenues SGLT2.
- Pacientët që merrnin terapinë e kombinuar raportuan më shumë kënaqësi nga trajtimi sesa ata që merrnin trajtim vetëm me frenuesin SGLT2.
NË PRAKTIKË:
“Këto rezultate nënvizojnë rolin kritik të glukagonit në metabolizmin e T1D dhe potencialin e bllokimit të veprimit të glukagonit, i cili mund të lehtësojë përdorimin e sigurt të frenuesve SGLT2,” shkruajnë autorët.
BURIMI:
Studimi u drejtua nga Schafer C. Boeder, MD, nga Divizioni i Endokrinologjisë dhe Metabolizmit, Departamenti i Mjekësisë, Universiteti i Kalifornisë San Diego (UCSD) dhe u publikua në internet në Kujdesi për diabetin.
KUFIZIMET:
Madhësia e vogël e kampionit dhe kohëzgjatja e shkurtër e trajtimit ishin pengesat kryesore të këtij studimi. Efikasiteti i glukagonit farmakologjik si një terapi shpëtimi për hipogliceminë e rëndë në kontekstin e bllokadës së glukagonit (terapia GRA) mbetet një pyetje kritike pa përgjigje.
Zbulimet:
Ky artikull u mbështet nga UCSD/Universiteti i Kalifornisë, Los Angeles – Qendra e Kërkimit të Diabetit; Instituti i Kërkimeve Klinike dhe Përkthimore UCSD Altman; dhe Lidhja e Kërkimit të Diabetit. Disa autorë deklaruan marrjen e tarifave të këshillimit ose tarifave të bordit këshillues nga kompanitë farmaceutike, pajisje mjekësore dhe diagnostikuese.