Një studim i fundit i kryer nga studiues në Shkollën e diplomuar të Mjekësisë në Universitetin Kobe, dhe i publikuar në Gazeta e Kërkimeve Psikiatrike, zbulon prova bindëse se varësia nga alkooli përshpejton plakjen biologjike. Duke ekzaminuar shënues të ndryshëm epigjenetikë, studiuesit zbuluan se individët me varësi nga alkooli shfaqën procese të përshpejtuara të plakjes, të cilat u ngadalësuan pas një programi trajtimi tre-javor.
Varësia nga alkooli është një gjendje kronike e karakterizuar nga paaftësia për të kontrolluar konsumimin e alkoolit pavarësisht ndikimit negativ të tij në shëndet dhe jetën e përditshme. Kjo gjendje jo vetëm që përkeqëson sëmundjet kronike ekzistuese, por gjithashtu çon në vdekje të parakohshme në mbarë botën. Sipas vlerësimeve, afërsisht 2.5 milionë njerëz vdesin çdo vit për shkak të shkaqeve të lidhura me alkoolin, duke theksuar nevojën kritike për ndërhyrje efektive dhe një kuptim më të thellë të pasojave të tij.
Dihet se varësia nga alkooli rrit rrezikun e disa çështjeve të rënda shëndetësore, duke përfshirë sëmundjet e mëlçisë, çrregullimet kardiovaskulare dhe dëmtimet njohëse. Pirja e vazhdueshme e rëndë çon në dëmtime të përhapura në të gjithë trupin, duke u manifestuar në mënyra të shumta si atrofia e lëndës gri cerebrale, e cila ndikon në funksionin e trurit dhe përshpejton rënien njohëse.
Pavarësisht nga ky kuptim, ka ende shumë pyetje në lidhje me mekanizmat specifikë biologjikë përmes të cilëve varësia nga alkooli dëmton shëndetin. Ky boshllëk në njohuri dha një shtysë të rëndësishme për studiuesit për të eksploruar lidhjet e mundshme duke përdorur mjete të avancuara shkencore.
Një fushë kyçe e interesit në vitet e fundit ka qenë studimi i plakjes biologjike përmes lenteve të epigjenetikës, veçanërisht modeleve të metilimit të ADN-së. Ndryshimet epigjenetike mund të ofrojnë njohuri se si faktorët e stilit të jetesës, si konsumimi i alkoolit, ndikojnë në procesin e plakjes në një nivel molekular.
Orët epigjenetike, të cilat parashikojnë moshën biologjike bazuar në modelet e metilimit të ADN-së në të gjithë gjenomin, janë shfaqur si mjete të fuqishme në kërkimin e plakjes. Këto orë mund të tregojnë ritmin e plakjes biologjike dhe shoqërohen me rezultate të ndryshme shëndetësore, duke përfshirë vdekshmërinë nga të gjitha shkaqet dhe zhvillimin e sëmundjeve të lidhura me moshën.
Për studimin e tyre, studiuesit përdorën një grup të dhënash të metilimit të ADN-së në dispozicion të publikut (GSE98876) nga baza e të dhënave Gene Expression Omnibus. Ky grup të dhënash përfshinte mostra nga 24 pacientë me varësi nga alkooli dhe 23 kontrolle të shëndetshme. Të gjithë pjesëmarrësit ishin burra, kryesisht gjermanë, me një pjesëmarrës polak në grupin e pacientëve. Të dhënat e pacientëve u mblodhën para dhe pas një programi tre-javor të trajtimit të alkoolit në Klinikën për Psikiatrinë dhe Psikoterapi në Tuebingen, Gjermani.
Profilet e metilimit të ADN-së u morën nga mostrat e gjakut, duke u fokusuar veçanërisht në qelizat T CD3+, të cilat janë një lloj qelize imune. Duke përdorur këto të dhëna, studiuesit vlerësuan gjashtë orë të ndryshme epigjenetike: HorvathAge, HannumAge, SkinBloodAge, PhenoAge, GrimAge dhe GrimAge2. Ata gjithashtu ekzaminuan gjatësinë e telomerit të bazuar në metilimin e ADN-së (DNAmTL) dhe masën DunedinPACE, e cila përcakton ritmin e plakjes biologjike.
Studiuesit zbuluan se individët me varësi nga alkooli shfaqën procese të përshpejtuara të plakjes në krahasim me kontrollet e shëndetshme. Këto gjetje ishin të qëndrueshme përgjatë orëve të shumta epigjenetike.
Gjetja më domethënëse lidhej me orën DunedinPACE, e cila tregoi se pacientët me varësi nga alkooli përjetuan një ritëm më të shpejtë të plakjes biologjike. Kjo orë mat shkallën e plakjes bazuar në një grup gjithëpërfshirës biomarkerësh që lidhen me funksione të ndryshme trupore, duke përfshirë sistemet kardiovaskulare, metabolike, renale, hepatike, pulmonare dhe imune. Plakja e përshpejtuar e vërejtur tek këta pacientë përputhet me rreziqet e njohura shëndetësore që lidhen me konsumimin kronik të alkoolit, si sëmundjet e mëlçisë, mosfunksionimin e veshkave dhe problemet kardiovaskulare.
Rezultatet treguan gjithashtu se një program trajtimi kishte një efekt të dobishëm në ngadalësimin e procesit biologjik të plakjes. Pasi iu nënshtruan një programi tre-javor të trajtimit të alkoolit, pacientët treguan një ngadalësim të konsiderueshëm në plakjen biologjike të matur nga orët GrimAge dhe GrimAge2.
Këto orë përfshijnë biomarkera specifikë që parashikojnë vdekshmërinë dhe rrezikun e sëmundjes, dhe gjetjet e tyre sugjerojnë se trajtimi mund të zbusë disa nga efektet e plakjes që lidhen me varësinë nga alkooli. Studimi zbuloi gjithashtu se gjatësia e telomereve, një shënues i plakjes qelizore, u rrit te pacientët pas programit të trajtimit, duke treguar më tej një ndryshim të disa ndryshimeve të lidhura me plakjen.
Studimi gjithashtu theksoi ndryshimet në biomarkerët specifikë të lidhur me plakjen dhe rezultatet shëndetësore. Nivelet e beta-2-mikroglobulinës (B2M) dhe cistatinës C, të cilat janë të lidhura me funksionin e veshkave dhe rënien njohëse, u ulën ndjeshëm pas programit të trajtimit. Kjo rënie përputhet me përmirësimet në funksionin e veshkave dhe shëndetin kognitiv të vërejtur tek pacientët që abstenojnë nga alkooli.
Në përgjithësi, gjetjet e studimit ofrojnë prova të forta se varësia nga alkooli përshpejton plakjen biologjike, por gjithashtu nxjerr në pah potencialin e programeve të trajtimit për të zbutur disa nga këto efekte.
Studimi, “Plakja e përshpejtuar epigjenetike në varësinë nga alkooli”, u autorizua nga Toshiyuki Shirai, Satoshi Okazaki, Ikuo Otsuka, Masao Miyachi, Takaki Tanifuji, Ryota Shindo, Shohei Okada, Haruka Minami, Tadasu Horai, Kentaro Mouriohim, dhe Kentaro Mourihim.