Inaktiviteti fizik është një vrasës. Kur bëhemi joaktivë, humbasim forcën muskulore. Kur na mungon forca muskulare, mund të kemi më shumë gjasa të përjetojmë një sërë problemesh shëndetësore, duke përfshirë rënien njohëse, shëndetin e dobët mendor, gjendjet muskuloskeletore, të rrëzohemi, të lëndohemi rëndë, të shtrohemi në spital dhe të zhvillojmë diabetin, sëmundjet e zemrës, demencën, dobësi, paaftësi funksionale dhe madje disa forma të kancerit.
Dobësia e shkaktuar nga mënyra e jetesës sedentare vendos një barrë të paqëndrueshme për kujdestarët dhe sistemet e kujdesit shëndetësor.
Mungesa e aktivitetit vjen me një çmim të tmerrshëm. Organizata Botërore e Shëndetësisë (OBSH) vlerëson se kostoja e pasivitetit fizik në sistemet e kujdesit shëndetësor publik midis 2020 dhe 2030 do të jetë rreth 300 miliardë dollarë amerikanë (afërsisht 232 miliardë paund). Në vitin 2022, qeveria e Mbretërisë së Bashkuar tha se mungesa e aktivitetit fizik shoqërohej me një në çdo gjashtë vdekje në vend.
Historikisht, njerëzit u bënë më pak aktivë ndërsa rriteshin. Por tani, të rinjtë, veçanërisht ata që merren me punë të ulur, si puna në tavolinë, po bëhen joaktivë, po dobësohen fizikisht, po marrin më shumë pushim mjekësor afatgjatë dhe po dalin në pension më herët.
Lexo më shumë: Fëmijët dhe adoleshentët nuk po bëjnë mjaftueshëm aktivitet fizik – studimi i ri tingëllon një paralajmërim për shëndetin
Kushtet e punës së ulur mund të çojnë në lodhje mendore, dhimbje dhe dhimbje, dhe madje mund të jenë një faktor kontribues në nivelin më të lartë të pasivitetit ekonomik në MB. Punëdhënësit e mëdhenj – ata me të paktën 1,000 punonjës – shpenzojnë rreth 2 milionë paund në vit për mungesën e sëmundjes.
Trajnimi i forcës është një nga llojet më efektive të ushtrimeve për shëndetin fizik dhe mendor – dhe është një nga dy rekomandimet kryesore të renditura në udhëzimet e OBSH-së për aktivitetin fizik. Fatkeqësisht, trajnimi i forcës është gjithashtu aktiviteti fizik me të cilin njerëzit kanë më pak gjasa të qëndrojnë.
Për punonjësit e tavolinës, marrja e pushimeve të forcës – të tilla si mbledhjet e peshës trupore në tavolinën tuaj – është treguar se rrit menjëherë rrjedhën e gjakut, përmirëson funksionin e trurit duke përfshirë zgjimin mendor dhe përqendrimin, dhe zvogëlon ndjenjat e lodhjes.
Megjithatë, në përvojën time si fiziolog klinik ushtrimesh, njerëzit priren të mendojnë se nuk janë të rinj, të aftë, energjikë ose aktivë mjaftueshëm për të filluar stërvitjen e forcës. Por hulumtimet kanë gjetur të kundërtën të jetë e vërtetë. Fillimi i stërvitjes së forcës, në çdo moshë dhe në çdo nivel fitnesi, çon në rritje të niveleve të energjisë dhe rritje spontane të aktivitetit fizik.
Barriera të tjera për të filluar me stërvitjen e forcës përfshijnë mungesën e kohës, mungesën e njohurive të specializuara dhe hapësirat e pakëndshme komerciale të palestrës. Këto barriera janë (të përkeqësuara për gratë) të cilat kanë më shumë gjasa të kenë përgjegjësi përkujdesjeje, duke lënë pak kohë për t’u fokusuar në stërvitjen e forcës për shëndetin.
Nëse e dimë rëndësinë e forcës dhe stërvitjes së forcës, dhe i dimë pengesat që i pengojnë njerëzit të marrin pjesë, pse vazhdojmë të dështojmë në sfidën globale të përmirësimit të niveleve të aktivitetit fizik? Pse ka mungesë të programeve të suksesshme në mjediset e botës reale?
Hulumtimi im i fundit zbuloi se njerëzit në grupmoshën 40-60 vjeç e dinin përfitimin e të pasurit të forcës muskulare dhe të pjesëmarrjes në stërvitjen e forcës, por nuk kishin njohuri praktike për të marrë pjesë. Ata bënë thirrje për një rritje të mbështetjes se ku të gjejnë detajet që u nevojiten për t’u ndjerë mjaftueshëm të sigurt për të filluar me stërvitjen e forcës.
Aktualisht, ata kanë mbetur duke kërkuar në google dhe duke shpresuar se informacioni që ata gjejnë është i besueshëm dhe i bazuar në prova. Pjesëmarrësit e hulumtimit gjithashtu mendonin se vendi i punës ishte një mundësi e humbur për të ofruar mbështetje për trajnimin e forcës.
Mbajtja e një fuqie punëtore të shëndetshme
A mendojnë punonjësit se thjesht shpërndarja e kartave të palestrës falas si pjesë e paketës së mirëqenies së punonjësve të tyre i kapërcen disi barrierat e kohës (dhe kujdesit ndaj fëmijëve) me të cilat përballemi kur përpiqemi të shkojmë në palestër pas punës dhe dimë se çfarë të bëjmë kur të arrijmë atje?
Punëdhënësit do të duhet të bëjnë më shumë përpjekje nëse duan të shmangin pasojat e kushteve të punës së ulur. Ne mezi presim derisa njerëzit të arrijnë një krizë shëndetësore për të ndërhyrë. Ne duhet të ofrojmë mbështetje proaktive dhe praktike për njerëzit që të kujdesen për shëndetin e tyre gjatë punës.
Ka kuptim që punëdhënësit do të dëshironin t’u sigurojnë punonjësve kohën dhe hapësirën për të kryer sesionin e trajnimit të forcës gjatë ditës së punës. Kjo mund të duket si punësimi i një fiziologu ushtrimesh ose trajneri i forcës për të ardhur në zyrë ose edhe përdorimi i teknologjisë për të ofruar seanca fuqie virtualisht dhe sipas kërkesës për punonjësit që punojnë nga shtëpia. Programet madje mund të luajnë pjesëmarrjen për të krijuar shoqëri brenda dhe ndërmjet departamenteve ose kompanive.
Për më tepër, ndërtimi i këtij zakoni të shëndetshëm tani ka të ngjarë të çojë që më shumë njerëz ta marrin atë zakon në vitet e tyre të pensionit – duke i mbajtur njerëzit më të fortë, më aktivë, më të pavarur dhe më të shëndetshëm për më gjatë.
Sigurimi i mbështetjes për stërvitjen e forcës për 30 minuta, dy herë në javë duket si një sakrificë e vogël për një fuqi punëtore më të shëndetshme, më të lumtur, më produktive dhe elastike.
Nëse jeni duke kërkuar për mënyrën më të lehtë për të përmirësuar nivelet e aktivitetit fizik, shëndetin dhe kulturën e zyrës në të njëjtën kohë, atëherë mos kërkoni më tej. Zbatimi i trajnimit të forcës në vendin e punës më duket si një investim mjaft i fortë.