Ndërsa punoja si mjek në spitalin tonë lokal të qarkut në San Francisko General kohët e fundit, u kujdesa për një pacient që do ta quaja Jack. Ai më nguli këmbë sepse kishte qenë në spital për dy muaj, një kohë jashtëzakonisht e gjatë për një shtrim në spital, pasi shumica e njerëzve pranohen vetëm për tre deri në pesë ditë. Ai ishte shtruar në spital për një goditje në tru dhe kishte nevojë për rehabilitim pas akut në një institucion të kualifikuar infermierie për ta ndihmuar të shërohej.
Jack kishte gjithashtu një çrregullim të përdorimit të opioideve dhe ishte në shërim për më shumë se 30 vjet. Ai ia atribuoi suksesin e tij përdorimit të metadonit, një opioid me recetë shpëtimtare që përdoret për të trajtuar varësinë dhe varësinë. Trajtimi i tij me metadon ishte gjithashtu arsyeja pse ai qëndroi i shtruar në spital për kaq gjatë – pasi çdo institucion infermieror në zonë kishte refuzuar ta pranonte atë.
Kjo praktikë e administratorëve të objektit që refuzojnë pacientët të marrin metadon është e zakonshme. Është gjithashtu joetike dhe e paligjshme. Akti i Amerikanëve me Aftësi të Kufizuara (ADA) u miratua në vitin 1990 për të mbrojtur të drejtat e individëve me aftësi të kufizuara, duke siguruar që ata të marrin trajtim dhe mundësi të barabartë në aspekte të ndryshme të jetës.
Sipas ADA, çrregullimi i përdorimit të opioideve konsiderohet një paaftësi si një gjendje kronike. Ashtu si rasti i Jack, shumë infermierë të aftë në të gjithë vendin refuzojnë t’u shërbejnë pacientëve vetëm bazuar në recetat e tyre të metadonit. Një studim i fundit zbuloi se më shumë se një e treta e shtrimeve në spital përfshinin një refuzim të referimit të një pacienti në një institucion tjetër për shkak të trajtimit me metadon.
Metadoni është një medikament i miratuar nga Administrata e Ushqimit dhe Barnave e Shteteve të Bashkuara për të trajtuar individët me çrregullime të përdorimit të opioideve. Është një trajtim i provuar dhe efektiv që u mundëson shumë njerëzve të rifitojnë shëndetin, stabilitetin dhe funksionalitetin e tyre. Por stigma që rrethon metadonin, së bashku me mungesën e të kuptuarit rreth trajtimit, ka bërë që shumë administratorë në institucionet e aftë të infermierisë të miratojnë politika diskriminuese pranimi.
Pacientët detyrohen të zgjedhin midis vazhdimit të mjekimit të tyre jetëshpëtues me metadon ose shërimit pas shtrimit në spital ose sëmundjes. Pacientët që vendosin të ndalojnë metadonin rrezikojnë të humbasin një nivel bazë të stabilitetit të trajtimit, duke çuar në rrezik më të lartë për t’u rikthyer në përdorimin e rëndë të drogës dhe mbidozën fatale. Këto politika diskriminuese shtrihen edhe në burgje, të cilat u heqin individëve trajtimin me metadon, duke i detyruar ata të shfaqin simptoma torturuese të tërheqjes. Hulumtimet tregojnë se burgimi shkakton që rreziku i mbidozës fatale të rritet si pas hekurave ashtu edhe pas lirimit.
Këto praktika krijojnë një mjedis ku pacientëve me metadon u mohohet në mënyrë rutinore kujdesi që u nevojitet, duke përkeqësuar përfundimisht pabarazitë shëndetësore. Është thelbësore që administratorët dhe politikëbërësit në këto objekte të kuptojnë se politikat dhe praktikat e tyre duhet të përputhen me ADA për të ofruar kujdes të barabartë për të gjithë.
Disa infermierë dhe burgje të aftë po përballen tashmë me veprime ligjore për diskriminimin e pacientëve me metadon. Departamenti i Drejtësisë së fundmi lëshoi një deklaratë duke theksuar se si refuzimi i pranimit të individëve për metadon shkel ligjin federal.
Ndërsa disa administratorë të objektit mund të argumentojnë se ata refuzojnë pacientët me metadon për shkak të shqetësimeve mbi potencialin për keqpërdorim ose dhe “devijim” të mjekimit te jopacientët, këto shqetësime mund të adresohen përmes protokolleve të duhura mjekësore, mbikëqyrjes dhe monitorimit të pajtueshmërisë.
Refuzimi i pacientëve për marrjen e metadonit nuk është thjesht diskriminues; ai gjithashtu dështon të marrë në konsideratë nevojat holistike të një individi. Njerëzit që marrin trajtim me metadon shpesh kanë kërkesa komplekse të kujdesit shëndetësor dhe stafi i programit në këto ambiente dhe burgje duhet të përpiqet t’i përmbushë ato – ashtu siç do të bënin për çdo pacient tjetër.
Për më tepër, diskriminimi i metadonit nuk është vetëm një çështje ligjore – është gjithashtu një shqetësim moral dhe i shëndetit publik. Refuzimi i individëve të mundësisë për të marrë kujdesin e duhur jo vetëm që cenon të drejtat e tyre themelore, por gjithashtu pengon përparimin e bërë në trajtimin dhe shërimin e çrregullimeve të përdorimit të substancave. Kjo vjen në një kohë kur mbidozat e drogës janë një nga shkaqet kryesore të vdekjeve të lidhura me lëndime në vend. Vetëm në vitin 2023, ka pasur më shumë se 100,000 vdekje nga mbidoza në SHBA, dhe shkalla e vdekjeve është vetëm në rritje.
Është thelbësore që politikëbërësit, profesionistët e kujdesit shëndetësor, avokatët, anëtarët e komunitetit dhe individët të rrisin ndërgjegjësimin për këtë çështje dhe të ndërmarrin veprime për të siguruar që ADA të mbështetet në të gjitha aspektet e sistemit të kujdesit shëndetësor.
Ka kaluar shumë kohë që çdo palë e interesuar të njohë përgjegjësitë e tyre dhe të sigurojë akses të barabartë për të gjithë pacientët, pavarësisht nga gjendja e tyre mjekësore ose trajtimi.
Individët dhe familjet që përballen me çështjen e menjëhershme dhe akute të pamundësisë për të gjetur kujdesin e duhur post-spitalor për shkak të trajtimit me metadon mund të paraqesin një ankesë në Departamentin e Drejtësisë për të hapur një hetim mbi praktikën. Spitalet dhe organizatat profesionale të punonjësve shëndetësorë gjithashtu mund të bashkëpunojnë me institucionet e infermierisë për të adresuar shqetësimet e tyre dhe për të vendosur udhëzime në kujdesin për pacientët me metadon.
Komuniteti më i madh i njerëzve në metadon, ata që kujdesen për ta dhe politikëbërësit duhet të mblidhen së bashku për të adresuar këtë çështje dhe për të siguruar që parimet e barazisë dhe dhembshurisë të udhëheqin qasjen e tyre për t’u kujdesur për çdo pacient.
Bashkohuni me ne për të mbrojtur të vërtetën para se të jetë tepër vonë
E ardhmja e gazetarisë së pavarur është e pasigurt dhe pasojat e humbjes së saj janë shumë të rënda për t’u injoruar. Na kanë mbetur orë të tëra për të mbledhur 12,0000 dollarët që nevojiten ende për të siguruar që Truthout të mbetet i sigurt, i fortë dhe i lirë. Çdo dollar i mbledhur shkon drejtpërdrejt në kostot e prodhimit të lajmeve që mund t’i besoni.
Ju lutemi jepni atë që mundeni – sepse duke na mbështetur me një donacion të zbritshëm nga taksat, ju nuk po ruani vetëm një burim lajmi, por po ndihmoni për të mbrojtur atë që ka mbetur nga demokracia jonë.